ช่างยาวนานยิ่ง เมื่อข้านั้นได้ลองมองย้อนกลับไปในอดีตที่แสนห่างไกล...
พลางคิดถึงความสุขสนุกที่เคยประสบเจอ เรื่องราวมากมายดั่งเม็ดทรายบนชายหาด
ผู้คนที่คบหาต่างทยอยจากไป ข้าเฝ้าแต่รอคอยวันเวลาที่จะได้พบเจอกับความหวัง
แม้จะเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของความฝัน... แค่ได้ลองพยายามทำตามดั่งที่ใจปรารถนา
ต่อให้ความโกลาหลเกิดขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ข้าจะไม่ปล่อยให้มันหลุดผ่านมือข้าไป...
ความผิดหวังย่อมต้องมี ความสูญเสียนั้นย่อมต้องเกิด แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่จะคงอยุ่...
นั้นก็คือ การละเล่นของตัวตลกในห้วงทำนองแห่งมายารัตติกาล
อันดับแรกคงต้องขอบอกไว้ก่อนว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมได้แต่งขึ้นมาเป็นครั้งแรก คิดสด แต่งสด ง่ายๆว่าด้นขึ้นกันมาสดๆ เคยมีความคิดที่อยากจะลองแต่งนิยายสักเรื่องมานานแล้ว ได้แต่คิดแต่ไม่ยอมเริ่มสักทีจนพล็อตที่วางๆไว้บินหายไปหมด ฮ่าๆ พอจะจับแต่งก็ดันลืม เหมือนตอนสอบเปิดข้อสอบมาเจอคำถามก็มืดแปดด้าน กลับมาที่นิยายเรื่องนี้กันต่อ หลายคนที่หลงเข้ามาอ่านคงจะสงสัยว่าแนวทางของนิยายเรื่องนี้เป็นอย่างไร ก็ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยมาว่าตัวผมเองก็ยังบอกไม่ถูกเหมือนกันในตอนนี้ อยากให้ลองอ่านกันไปก่อน คอมเม้นต์ ติชม ได้หมด แต่อย่าด่าก็พอละ ฮ่าๆ คงไม่มีใครชอบโดนด่าหรอกครับ
สุดท้ายนี้ ถ้านิยายเรื่องนี้เกิดข้อผิดพลาดประการใด ก็ต้องขออำลากันเพียงเท่านี้... เอ๊ย! ขออภัยกันด้วยครับ ยอมรับว่าเป็นมือใหม่หัดแต่ง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น